Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας
aiff

Σταύρος Τορνές: Ενας φτωχός και μόνος καουμπόι

Ο κινηματογράφος του Σταύρου Τορνέ μπορεί στην εποχή του να αγκαλιάστηκε από μια εξαιρετικά μικρή μερίδα κοινού, όμως αρχίζει να δικαιώνεται από τους παλιούς που παρέμειναν πιστοί και από τους νέους που ολοένα και προσηλυτίζονται.

Οι ταινίες του λάμπουν ακόμα ως μοναδικές (χωρίς υπερβολή) περιπτώσεις στο παγκόσμιο κινηματογραφικό στερέωμα, ως μαγικές περιπλανήσεις ενός εξίσου μαγικού, περιπλανώμενου κινηματογραφιστή. Γεννημένος σε ένα άγονο και εχθρικό περιβάλλον, ο Τορνές (1932-1988) θα βρεθεί σε ηλικία 17 ετών εξόριστος στη Μακρόνησο.

Ακόμα κι εκεί θα καταφέρει να κάνει το δικό του σινεμά, καθώς θα μετατραπεί σε επίσημο παραμυθά της κοινότητας, αφηγούμενος στους συντρόφους του ημι-υπαρκτές ταινίες. Επειτα από μερικά χρόνια νεανικών αναζητήσεων, ο Τορνές θα μεταναστεύσει στην Ιταλία. Τα χρόνια περνούν με μποέμ ζωή στη Ρώμη, περιστασιακές δουλειές, κυνήγι της περιπέτειας. Το παρουσιαστικό του τού χαρίζει ρόλους σε ταινίες του Φραντσέσκο Ρόζι, του Μάριο Μονιτσέλι, της Ανιές Βαρντά και των αδελφών Ταβιάνι. Ενδιάμεσα, γυρίζει τον κόσμο, ανακαλύπτει άλλους πολιτισμούς και ετοιμάζεται να κάνει τον δικό του κινηματογράφο.

Έναν κινηματογράφο ανυποχώρητο, προσωπικό, βγαλμένο την ίδια στιγμή από το μυαλό και το σώμα του. Κι έπειτα θα έρθει η στιγμή της επιστροφής στη γενέθλια γη. Βρίσκοντας ελάχιστες ρωγμές στο σύστημα μιας χώρας που δεν τον υποδέχτηκε με ροδοπέταλα, ο Τορνές θα κατορθώσει να συγκεντρώσει μια ομάδα πιστών και να δημιουργήσει σε συνθήκες πραγματικής ανέχειας. Εάν σήμερα το «χειροποίητο» και το «DIY» αποτελούν καθιερωμένο μερίδιο της καλλιτεχνικής πίτας, ο Τορνές είχε προλάβει να κατασκευάσει μια δική του νησίδα χωρίς όνομα.

Και να μετατραπεί στον μάγο μιας φυλής που συχνά τον αγνόησε άδικα, αλλά σιγά-σιγά ξεθάβει τη μαγεία των συναρπαστικών ταινιών του και την αλήθεια του μανιφέστου του: «Ο κινηματογράφος είναι ο τόπος που εσύ και εγώ γνωριζόμαστε, εγώ και άλλοι αγκαλιαζόμαστε... Ο κινηματογράφος είναι ο χώρος της κατάρας και της μέθης… το σημείο συνάντησης-σύγκρουσης μεταξύ του πραγματικού και του αδιανόητου, του φανταστικού και του αδύνατου».

Κωνσταντίνος Σαμαράς

Φιλμογραφία / Filmography

1987 Eνας Eρωδιός για τη Γερμανία
1986 Ντανίλο Τρέλες: Ο Φημισμένος Ανδαλουσιανός Μουσικός 1984 Kαρκαλού
1983 Πλατεία Ιπποδαμείας
1982 Μπαλαμός
1982 Με το Νίκο Καββαδία
1982 Φανταστικό Ρεπορτάζ για ένα Θεσσαλικό Άλογο
1979 Eξωπραγματικό
1977 Κοάττι
1976 Aντίο Ανατολή
1973 Studenti
1967 Θηραϊκός Όρθρος
1964 Κυκλάδες
1963 Mυκήναι



    Hμερομηνία δημοσίευσης: 2014-09-10 12:30:00



    ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

    Θηραϊκός Όρθρος

    Θηραϊκός Όρθρος

    Ένα επαναστατικό ντοκιμαντέρ που ανατρέπει την ασφυκτική αισθητική της εποχής.

    Αντίο Ανατολή

    Αντίο Ανατολή

    Kάπου ανάμεσα στο ντοκιμαντέρ και στο ποιητικό δοκίμιο, το φιλμ είναι ένας καρπός της αγάπης του Τορνέ για τους πολιτισμούς της Ανατολής και της Αφρικής, της αγωνίας του για τις ματαιωμένες επαναστάσεις, της παθιασμένης έντασης με την οποία ο σκηνοθέτης επιστρατεύει το σινεμά για να έρθει πιο κοντά με τους Άλλους.

    Εξωπραγματικό

    Εξωπραγματικό

    Η τελευταία ταινία του Τορνέ στην Ιταλία φέρει έναν τίτλο που ταιριάζει γάντι ως χαρακτηρισμός στον σκηνοθέτη εν γένει και στην ικανότητά του να ξεκινά από το ντοκιμαντέρ για να απογειωθεί στην καθαρή μαγεία.

    Coatti

    Coatti

    Πάμφτωχη, ασπρόμαυρη, γυρισμένη με το λιγοστό φιλμ που ο Τορνές βρήκε δεξιά κι αριστερά, αλλά πάνω απ’ όλα ανυπότακτη σε κάθε είδους κανόνες γραμμικής αφήγησης, η ταινία του Τορνέ φανερώνει θεαματικά τον κινηματογράφο που οραματίζεται ο δημιουργός της.

    Μπαλαμός

    Μπαλαμός

    Μια ταινία-σοκ από κάθε άποψη, ξεκινώντας από το αδιανόητα χαμηλό κόστος της και καταλήγοντας στην εμπειρία που κομίζουν οι εικόνες της.