Video Clips Από τους Art of Noise στη Γιόκο Ονο κι από τον Λου Ριντ στους Simple Minds, o Ριμπζίνσκι γύρισε μερικά από τα καλύτερα βιντεοκλίπ της εποχής του, χρησιμοποιώντας κόνσεπτς που οι ομότεχνοί του θα ανακάλυπταν μία δεκαετία αργότερα. Για την ακρίβεια, σε μια δεκαετία που στην τηλεόραση επικρατούσαν η κακοφωνία κι η υπερβολή, ο Ζμπιγκ κατάφερε να επιβάλει την αντίστιξη ως τεχνική και την αποδόμηση ως μέσο. Με αφήγηση και σκηνοθεσία που θυμίζει περισσότερο ταινίες μικρού μήκους, μπορεί να υπερηφανεύεται ότι ήταν ο κουλ πρίγκιπας του ΜTV, την εποχή που το τελευταίο ήταν όντως το καλύτερο μουσικό κανάλι σε όλο τον κόσμο. Η Ορχήστρα Κορμιά ίπτανται στον καθεδρικό ναό της Σαρτρ, μια στρατιωτική κουστωδία παρελαύνει στο Λούβρο και χαρακτήρες εναλλάσσονται μπροστά από ένα πιάνο, παίζοντας τη μελωδία της ζωής τους. Ολα αυτά, σε μια συνεχή χορογραφία που αναμειγνύει τη ζωή με τον θάνατο, θολώνει τα όρια και επανεφευρίσκει τον κινηματογραφικό χώρο, υπό τους ήχους του Πένθιμου Εμβατηρίου του Σοπέν και του Μπολερό του Ραβέλ. Η «Ορχήστρα» είναι μια τελετουργία χωρίς μοντάζ, ένα επίτευγμα των ειδικών εφέ και η απόδειξη πως η τεχνολογία μπορεί να γεννήσει ποίηση.