Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας
aiff

Μικρού Μήκους

Ομορφιά

(Beauty)

Ένα φιλμ μυθοπλασίας εμπλουτισμένο με τις ντοκιμαντερίστικες αρετές της γραφής του Γιόχαν φαν ντερ Κέεκεν, το «Beauty» είναι μία αλληγορική σουρεαλιστική ιστορία για έναν φασίστα κατάσκοπο, που προσπαθεί να πατρονάρει τα δημοκρατικά πολιτεύματα ανά τον κόσμο. Στα πλάνα του φιλμ γίνεται διακριτή και μία ελληνική σημαία, με τον Ολλανδό δημιουργό να τοποθετεί εμβόλιμα το πολιτικό του σχόλιο για την δικτατορία στην Ελλάδα.

Προς Το Παρόν

(For the Time Being)

Αυτή είναι η τελευταία κινηματογραφική απόπειρα του Ολλανδού περφεξιονίστα του ντοκιμαντέρ, την οποία δεν κατάφερε να ολοκληρώσει ποτέ. Το υλικό της ταινίας βρέθηκε στη μουβιόλα και η γυναίκα του αποφάσισε να το μοντάρει η ίδια, ολοκληρώνοντας έτσι το κύκνειο άσμα του χτυπημένου από τον καρκίνο άντρα της. Πρόσωπα όλων των ηλικιών, φράσεις που αναφέρουν τον πόλεμο στο Κόσσοβο και τη Γουατεμάλα, και η μυρωδιά του θανάτου, σε ένα φιλμ βγαλμένο από το χώμα αλλά αφιερωμένο στη ζωή.

 

 

Velocity 40-70

Το 1970, η πόλη του Αμστερνταμ ανέθεσε στον Γιόχαν φαν ντερ Κέεκεν τη δημιουργία ενός φιλμ-φόρο τιμής στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Ολλανδός σκηνοθέτης, χρησιμοποιώντας αποκλειστικά τις μαρτυρίες ενός επιζώντα από το κολαστήριο του Αουσβιτς, επέλεξε να απεικονίσει έναν πόλεμο του παρελθόντος χρησιμοποιώντας σύγχρονες εικόνες. Εδώ το παρόν συνδιαλέγεται με το παρελθόν μέσω μιας φρέσκιας και ιδιόμορφης αφήγησης.

Last Words - My Sister Yoka

Το βαθιά συγκινητικό πορτρέτο της αδελφής του Γιόχαν φαν ντερ Κέεκεν, Γιόκα, που γυρίστηκε λίγο πριν πεθάνει και αποτελείται κυρίως από κινηματογραφημένες συζητήσεις, με την ίδια να απευθύνεται κατευθείαν στην κάμερα. Το νόημα της ζωής, οι προεκτάσεις μεταφυσικών και εσωτερικών εμπειριών, η σχέση των αδελφών μέσα στην οικογένεια - ακόμη και διαμάχες απ’ το παρελθόν που επιτέλους ξεκαθαρίζουν- όλα συνδιαλέγονται αρμονικά σε ένα φιλμ που αποτελείται από αγνές εικόνες ζωής, πριν από τον επικείμενο θάνατο.

Tέσσερις Τοίχοι

(4 Walls)

Μετά το τέλος του Β’ Πακοσμίου Πολέμου, το Άμστερνταμ των 60s -όπως οι περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες- αντιμετώπισε τεράστια οικιστικά προβλήματα, λόγω της ραγδαίας αύξησης του πληθυσμού. Με τη βοήθεια του αρχιτέκτονα Χέρμαν Χέρτζμπεργκερ, ο Γιόχαν φαν ντερ Κέεκεν εισχωρεί στα εξαθλιωμένα και ερειπωμένα διαμερίσματα των μεγάλων και φτωχότερων οικογενειών, κινηματογραφώντας την απόγνωση ανθρώπων που περιμένουν σε ατελείωτες ουρές για να βρουν ένα ασφαλές σπίτι και που συχνά έρχονται αντιμέτωποι με το εχθρικό προσωπικό των δημόσιων υπη- ρεσιών.

Ξημέρωμα Στο Παρίσι

(Paris A L'Aube)

Το πρώτο φιλμ του Γιόχαν φαν ντερ Κέεκεν είναι ένα μοναδικής ομορφιάς πορτρέτο του Παρισιού την ώρα της αυγής, όταν η γαλλική πρωτεύουσα αφήνει πίσω νωχελικά τα αμαρτωλά της βράδια. Τρένα που μουγκρίζουν στους σταθμούς, πουλιά που πετάνε πάνω από τον Σηκουάνα και μια μυστηριώδης ανδρική φιγούρα με ένα μαύρο καπέλο-κλείσιμο ματιού στον Ζαν Πιέρ Μελβίλ, συνθέτουν τις απολαυστικές εικόνες του «Paris At Dawn», υπό τη μουσική επένδυση του Ντέρι Χολ.

Χρόνος / Δουλειά

(Time/Work)

Μια μάνα με το ανήλικο παιδί της στους ώμους καλλιεργεί την αφρικανική γη. Ένας άντρας επαναλαμβάνει τις μηχανικές κινήσεις του σε ένα εργοστάσιο. Μία ομάδα εργατών σπάει πέτρες σε ένα ορυχείο. Ο Γιόχαν φαν ντερ Κέεκεν συλλέγει διαφορετικές εικόνες απ’ όλο τον κόσμο και τις συνδέει με μαεστρία, σε μία απαράμιλλη σπουδή για τη σημασία του χρόνου και της εργασίας στην ανθρώπινη ζωή.

Ενός Λεπτού Σιγή

(A Moment's Silence)

Ο Γιόχαν φαν ντερ Κέεκεν κινηματογραφεί τις προετοιμασίες και τους εορτασμούς σε δρόμους και πλατείες προς τιμήν των νεκρών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου δίνοντας στο υλικό του δύο επίπεδα: στο πρώτο συνθέτει ένα αφαιρετικό χρονικό της αστικής ζωής με την μορφή ενός πειραματικού ντοκιμαντέρ για την πόλη του Αμστερνταμ, ενώ σε δεύτερο επίπεδο επιχειρεί έναν στοχασμό για τη σύγχρονη ολλανδική ιστορία και τις παιδικές του αναμνήσεις από τη γερμανική κατοχή.

Οι Παλαιστίνιοι

(The Palestinians)

Το 1975, ο Γιόχαν φαν ντερ Κέεκεν επισκέπτεται με την κάμερά του τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Παλαιστίνιων προσφύγων στον νότιο Λίβανο. Ο σπαραγμός των γυναικών που έχουν χάσει τους δικούς τους στον πόλεμο, η απόγνωση των τραυματιών και των διαμελισμένων από βόμβες, η αποφασιστικότητα των μαχητών να διεκδικήσουν τα χώματα της πατρίδας τους και η απορία των μικρών παιδιών που διψάνε να μάθουν περισσότερα για μία πατρίδα που δεν γνώρισαν ποτέ, συνθέτουν το πλέον πολιτικό ντοκιμαντέρ της φιλμογραφίας του Ολλανδού σκηνοθέτη.

 

To Πνεύμα του Χρόνου

(The Spirit of the Time)

«Τζόνσον δολοφόνε» είναι η ιαχή που ακούγεται στην εισαγωγή του «The Spirit of the Time», καθώς παρακολουθούμε τις πορείες στο Αμστερνταμ ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ. Ταυτόχρονα, νέες καλλιτεχνικές ομάδες κάνουν την εμφάνισή τους και πειραματίζονται με εναλλακτικές μορφές διαμαρτυρίας. Το ημερολόγιο γράφει Μάιος του 1968 και ο Γιόχαν φαν ντερ Κέεκεν εγκλωβίζει στα ασπρόμαυρα πλάνα του την ατμόσφαιρα μιας εποχής σαρωτικών αλλαγών και μιας κοινωνίας που διψά για επανάσταση.

Τυφλό Παιδί

(Blind Child)

Το 1964, ο Γιόχαν φαν ντερ Κέεκεν εμπνέεται από ένα φυλλάδιο του Ινστιτούτου Τυφλών για το πώς τα παιδιά χωρίς όραση σχηματίζουν στο μυαλό τους εικόνες. Δημιουργεί έτσι ένα πρωτοποριακό φιλμ που εξετάζει το απόλυτο λευκό της οθόνης σε αντιδιαστολή με την παντελή έλλειψη φωτός, προτείνοντας μία εντελώς καινούργια προοπτική. Ο ίδιος αργότερα δήλωνε πως μόνο μετά την ολοκλήρωση του «Blind Child» ένιωσε πραγματικά κινηματογραφιστής.

Λούτσιμπερτ

(Lucebert)

Το φημισμένο τρίπτυχο ταινιών μικρού μήκους συνιστά ένα καθηλωτικό ομάζ στον Λούτσιμπερτ, έναν από τους σπουδαιότερους ποιητές και ζωγράφους της μεταπολεμικής Ολλανδίας. Επηρεασμένος από τις ονειρικές τεχνικές του Νταντά και του σουρεαλισμού, ο Λούτσιμπερτ προσπάθησε να χαρτογραφήσει με την τέχνη του τα όρια της ίδιας της δημιουργίας. Ο φαν ντερ Κέεκεν τον γνώρισε στο Παρίσι και, ενώ τα δύο πρώτα ντοκιμαντέρ ακολουθούν του ρυθμούς της σχιζοειδούς δημιουργίας του καλλιτέχνη, το τρίτο είναι γυρισμένο ακριβώς μετά τον θάνατό του και σκιαγραφεί τα ανεξίτηλα σημάδια που ο Λούτσιμπερτ άφησε πίσω του.

Hμερολόγιο

(Diary)

Εδώ, η επικείμενη γέννηση του παιδιού του βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής του σκηνοθέτη, την οποία όμως τοποθετεί σε ευρύτερο πλαίσιο, διεξάγοντας μια ιδιότυπη συγκριτική μελέτη μεταξύ του ξεκινήματος της ζωής του μικρού φαν ντερ Κέεκεν και ενός παιδιού στην Αφρική. Η εισβολή της άσπρης φυλής και η εκμετάλλευση των Αφρικανών, η μηχανή που αντικαθιστά τον άνθρωπο και το άγχος για συνεχή παραγωγή αναδεικνύονται σε ένα ντοκιμαντέρ που φλερτάρει επιτυχώς με την ανθρωπολογία, την εθνολογία και την κοινωνιολογία.

Sarajevo Film Festival Film

Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου της Γιουγκοσλαβίας και μετά από 20 μήνες πολιορκίας του Σαράγιεβο, ο Γιόχαν φαν ντερ Κέεκεν επισκέπτεται το κινηματογραφικό Φεστιβάλ της πόλης και, ανάμεσα σε βομβαρδισμούς και χαλάσματα, υπερθεματίζει με αυτό το 14λεπτο σπάνιο χρονικό την σημασία της τέχνης για την κοινωνία - ανεξάρτητα από τις συνθήκες που μπορεί να επικρατούν.



    Hμερομηνία δημοσίευσης: 2011-09-06 12:10:00



    ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ