Δύο Γυναίκες - Μία Τέχνη
Αφιέρωμα : Isild Le Besco
Αφιέρωμα Νέος Σκηνοθέτης : Albertina Carri
Οι Νύχτες Πρεμιέρας CONN-X φέτος έχουν έντονο άρωμα γυναίκας. Η Γαλλίδα Ισίλντ Λε Μπεσκό και η Αλμπερτίνα Κάρι από την Αργεντινή είναι δύο γυναίκες που μπορεί να τις χωρίζει ένας ολόκληρος ωκεανός, έχουν όμως το ίδιο πάθος για το σινεμά και φυσικά αστείρευτο δημιουργικό ταλέντο.
Βραβευμένη ηθοποιός, σκηνοθέτης, σεναριογράφος, πρόσφατα και παραγωγός, η Ισίλντ Λε Μπεσκό γεννήθηκε στο Παρίσι στις 22 Νοεμβρίου του 1982 και, με τον χαρακτηριστικά παράδοξο τρόπο που συμβαίνουν τα σημαντικά πράγματα στην τέχνη, τη γνωρίσαμε πρώτα λόγω του υποκριτικού της ταλέντου και μετά ως πολυδιάστατο παιδί ? θαύμα.
Η πιο περιζήτητη αποκάλυψη του σύγχρονου γαλλικού σινεμά, η γυναίκα που οι New York Times χαρακτήρισαν ως το σημερινό ?It Girl?, δεν έχει κλείσει ακόμα τα 26 της χρόνια κι έχει ολοκληρώσει τέσσερις ταινίες με τη δική της, αδιαμφισβήτητη υπογραφή. Κλέψαμε μια ματιά στη ραφαελική ομορφιά της όταν ήταν μόνο 14, στο μικρού μήκους ?La Puce?, που απέσπασε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Καννών. Μόνο μέσα στο 2000 έκοψε την ανάσα ως ηθοποιός στο "Sade" του Μπενουά Ζακό (κερδίζοντας, ταυτόχρονα, το βραβείο Σεζάρ πρωτοεμφανιζόμενης ηθοποιού), πρωταγωνίστησε στο "Bye Bye Babylon" του Ραφαέλ Φρίντμαν κι εμφανίστηκε στο Roberto Succo του Σεντρίκ Καν και στο "Τα Κορίτσια δεν Ξέρουν Κολύμπι" της Αν-Σοφί Μπιρό.
Φυσικά η Λε Μπεσκό έχει κερδίσει ήδη το ελληνικό κοινό αφού το 2005 πήρε το βραβείο γυναικείας ερμηνείας στο 46ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης για την ταινία ?Στα Παρασκήνια? (?Backstage?), ενώ πέρυσι εντυπωσίασε με τη συγκλονιστική της ερμηνεία στην "Χαριστική Βολή" (Pas Douce) που συμμετείχε στο Διεθνές Διαγωνιστικό τμήμα του 13ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας CONN-X.
Η εύθραυστη ομορφιά της καμουφλάρει μια βετεράνο του κινηματογράφου, μια και η Λε Μπεσκό έχει, ήδη, δημιουργήσει ή συμμετάσχει σε ταινίες ισάριθμες με τα χρόνια της. Το σκηνοθετικό της ντεμπούτο, με τίτλο ?Half-Price?, εντυπωσίασε με τη σκληρή και αυθεντική παρουσίαση της εφηβείας ? καθόλου παράξενο, μια και έγραψε το σενάριο όταν η ίδια ήταν 16 χρόνων.
Έγραψε τη νέα της ταινία, "Charly", έχοντας στο μυαλό τον μικρό της αδελφό, Κόλια Λίτσερ, ο οποίος και αναλαμβάνει το ρόλο του Νικολά, ενός θλιμμένου 14χρονου αγοριού που εγκαταλείπει τη μοναχική και φτωχική ζωή του κι αναζητά την απεραντοσύνη της θάλασσας μαζί και τον εαυτό του. Στο ταξίδι του γνωρίζει την Τσάρλι (Ζιλί-Μαρί Παρμεντιέ), μια ατίθαση μα συνάμα μανιακή με την τάξη νεαρή που ζει σ’ ένα τροχόσπιτο.
Φαινομενικά απλή στην αφήγησή της, η ταινία συγκλονίζει, ωστόσο, με την τόλμη και τη φιλοδοξία της, με τις μεγάλες ανάσες σιωπής, την απουσία μουσικής και τις εντυπωσιακές εικόνες υποβρύχιας ζωής που παραπέμπουν στο υποσυνείδητο του ήρωα της.
«Ήθελα, πάντα, να κάνω τα πράγματα με τον δικό μου τρόπο, ακόμα κι όταν ήμουν πολύ μικρή,» λέει η Λε Μπεσκό. «Η πρώτη ιδέα που μου ήρθε γράφοντας, ήταν κάποιου που πηγαίνει στο χιόνι και κάνει έρωτα μ’ ένα κορίτσι. Το χιόνι αργότερα έγινε θάλασσα. Αλλά το σημαντικό στοιχείο έμεινε ίδιο η μοναξιά του να είσαι νέος και χωρίς συντροφιά.»
Αν και τρομερά νέα, κάθε άλλο παρά μόνη θα μείνει τον προσεχή καιρό η Λε Μπεσκό. Έχοντας, μόλις, ολοκληρώσει στην Ισλανδία τα γυρίσματα της νέας ταινίας του Νταμπούρ Κάρι (Noi Albinoi), "The Good Heart", όπου πρωταγωνιστεί, θα ξεκινήσει, το φθινόπωρο, τη σκηνοθεσία της τρίτης της ταινίας, την ιστορία τριών γυναικών που κατά λάθος διαπράττουν ένα φόνο. Η ταινία μεταφέρεται από τον κόσμο των εφήβων σε αυτόν των ενηλίκων ? οι ήρωες, ωστόσο, παραμένουν ανένταχτοι περιπλανώμενοι, τόσο όμοιοι με τη δημιουργό τους!
Το 14ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας CONN-X ξανασυστήνει στο κοινό την Αλμπερτίνα Κάρι, μια γυναίκα δημιουργό που κατάφερε να ξεχωρίσει στην πλούσια κινηματογραφική σκηνή της Αργεντινής και να διακριθεί διεθνώς. Οι φανατικοί θεατές του φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας CONN-X θα θυμούνται το "Ακόμα κι οι Μπάρμπι Μελαγχολούν" (Barbie Τambien Puede Estar Trieste) που προβλήθηκε το 2002, μια μικρού μήκους ταινία stop-motion animation που προκάλεσε και ακόμα συζητιέται, αφού πρόκειται για ένα ανατρεπτικό, σχεδόν πορνογραφικό, φιλμάκι με πρωταγωνιστές την κούκλα Μπάρμπι και τον Κεν.
Γεννημένη στο ανήσυχο Μπουένος Άιρες του 1973, έμεινε ορφανή σε ηλικία μόλις τεσσάρων ετών, όταν οι γονείς της έπεσαν θύματα του φασιστικού καθεστώτος που δολοφόνησε χιλιάδες πολίτες κατά τη διάρκεια μιας από τις πιο πολυτάραχες περιόδους της ιστορίας της Αργεντινής, γνωστής και ως "Βρώμικος Πόλεμος". Το γεγονός αυτό σημάδεψε τη ζωή της και τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόταν τον κόσμο γύρω της και μεγαλώνοντας βρήκε στον κινηματογράφο ένα μέσο εκτόνωσης για τα έντονα συναισθήματά της. Σπούδασε σενάριο, φωτογραφία και σκηνοθεσία και ξεκίνησε να εργάζεται σε βραβευμένες ταινίες της αργεντίνικης παραγωγής.
Ανέλαβε την πρώτη της σκηνοθετική δουλειά το 2001, όταν με δικό της σενάριο και με τίτλο "No Quiero Volver a Casa" αφηγήθηκε μια ιστορία για το πώς ένας φόνος επηρεάζει τις ζωές δύο μεσοαστικών οικογενειών στην Αργεντινή του εικοστού πρώτου αιώνα.
Έχοντας αφήσει πολύ θετικές εντυπώσεις με το ντεμπούτο της, ενθουσίασε ακόμη περισσότερο με την επόμενη της δουλειά, το "Los Rubios", ένα πρωτότυπο, σχεδόν δραματοποιημένο και αυτοβιογραφικό ντοκιμαντέρ στο οποίο ψάχνει να βρει απαντήσεις για το παρελθόν της και τους χαμένους της γονείς. Η Κάρι επιστρέφει στο σπίτι που έζησε και μεγάλωσε τη δεκαετία του ’70 για να ενώσει τα κομμάτια του παζλ της εξαφάνισης των γονιών της και να φτιάξει έτσι μια ολοκληρωμένη εικόνα ? ανάμνησή τους. Το ντοκιμαντέρ αυτό κέρδισε κοινό και κριτικούς όπου και αν προβλήθηκε, καθώς και έπαθλα που βοήθησαν την Κάρι να επεκτείνει τις σπουδές της σε διάφορες τεχνικές animation.
Χρησιμοποιώντας αυτές τις γνώσεις, δημιούργησε και το μικρού μήκους "Ακόμα κι οι Μπάρμπι Μελαγχολούν" (Barbie Tambien Puede Estar Trieste), ενώ ακολούθησε το Geminis, στο οποίο αποδομεί την αργεντίνικη μεσοαστική τάξη μέσα από την ιστορία της αιμομικτικής σχέσης δύο αδερφιών.
Η Αλμπερτίνα Κάρι συνεχίζει να γυρίζει ταινίες χωρίς συμβιβασμούς και ωραιοποιήσεις, ρίχνοντας διεισδυτικές ματιές στους δεσμούς της οικογένειας και αναλύοντας τα πιο σκοτεινά ανθρώπινα ένστικτα και στην τελευταία της ταινία, "La Rabia".
Το συνολικό έργο της Αλμπερτίνα Κάρι θα προβληθεί στα πλαίσια του Αφιερώματος σε Νέο Σκηνοθέτη που έχουν οργανώσει οι Νύχτες Πρεμιέρας CONN-X για όλους τους θεατές που θέλουν να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των κινηματογραφικών εξελίξεων. Αν και η προχωρημένη της εγκυμοσύνη δε θα της επιτρέψει να είναι κοντά μας, η Αργεντίνα δημιουργός έχει γυρίσει η ίδια, μικρά εισαγωγικά φιλμάκια αποκλειστικά για το φεστιβάλ, που θα προβληθούν πριν από τις ταινίες της και προλογίζουν όσα πρόκειται να ακολουθήσουν επί της οθόνης. Εμείς το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να της ευχηθούμε καλή λευτεριά και φυσικά να συνεχίσει να κάνει καλό κινηματογράφο!
Βραβευμένη ηθοποιός, σκηνοθέτης, σεναριογράφος, πρόσφατα και παραγωγός, η Ισίλντ Λε Μπεσκό γεννήθηκε στο Παρίσι στις 22 Νοεμβρίου του 1982 και, με τον χαρακτηριστικά παράδοξο τρόπο που συμβαίνουν τα σημαντικά πράγματα στην τέχνη, τη γνωρίσαμε πρώτα λόγω του υποκριτικού της ταλέντου και μετά ως πολυδιάστατο παιδί ? θαύμα.
Η πιο περιζήτητη αποκάλυψη του σύγχρονου γαλλικού σινεμά, η γυναίκα που οι New York Times χαρακτήρισαν ως το σημερινό ?It Girl?, δεν έχει κλείσει ακόμα τα 26 της χρόνια κι έχει ολοκληρώσει τέσσερις ταινίες με τη δική της, αδιαμφισβήτητη υπογραφή. Κλέψαμε μια ματιά στη ραφαελική ομορφιά της όταν ήταν μόνο 14, στο μικρού μήκους ?La Puce?, που απέσπασε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Καννών. Μόνο μέσα στο 2000 έκοψε την ανάσα ως ηθοποιός στο "Sade" του Μπενουά Ζακό (κερδίζοντας, ταυτόχρονα, το βραβείο Σεζάρ πρωτοεμφανιζόμενης ηθοποιού), πρωταγωνίστησε στο "Bye Bye Babylon" του Ραφαέλ Φρίντμαν κι εμφανίστηκε στο Roberto Succo του Σεντρίκ Καν και στο "Τα Κορίτσια δεν Ξέρουν Κολύμπι" της Αν-Σοφί Μπιρό.
Φυσικά η Λε Μπεσκό έχει κερδίσει ήδη το ελληνικό κοινό αφού το 2005 πήρε το βραβείο γυναικείας ερμηνείας στο 46ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης για την ταινία ?Στα Παρασκήνια? (?Backstage?), ενώ πέρυσι εντυπωσίασε με τη συγκλονιστική της ερμηνεία στην "Χαριστική Βολή" (Pas Douce) που συμμετείχε στο Διεθνές Διαγωνιστικό τμήμα του 13ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας CONN-X.
Η εύθραυστη ομορφιά της καμουφλάρει μια βετεράνο του κινηματογράφου, μια και η Λε Μπεσκό έχει, ήδη, δημιουργήσει ή συμμετάσχει σε ταινίες ισάριθμες με τα χρόνια της. Το σκηνοθετικό της ντεμπούτο, με τίτλο ?Half-Price?, εντυπωσίασε με τη σκληρή και αυθεντική παρουσίαση της εφηβείας ? καθόλου παράξενο, μια και έγραψε το σενάριο όταν η ίδια ήταν 16 χρόνων.
Έγραψε τη νέα της ταινία, "Charly", έχοντας στο μυαλό τον μικρό της αδελφό, Κόλια Λίτσερ, ο οποίος και αναλαμβάνει το ρόλο του Νικολά, ενός θλιμμένου 14χρονου αγοριού που εγκαταλείπει τη μοναχική και φτωχική ζωή του κι αναζητά την απεραντοσύνη της θάλασσας μαζί και τον εαυτό του. Στο ταξίδι του γνωρίζει την Τσάρλι (Ζιλί-Μαρί Παρμεντιέ), μια ατίθαση μα συνάμα μανιακή με την τάξη νεαρή που ζει σ’ ένα τροχόσπιτο.
Φαινομενικά απλή στην αφήγησή της, η ταινία συγκλονίζει, ωστόσο, με την τόλμη και τη φιλοδοξία της, με τις μεγάλες ανάσες σιωπής, την απουσία μουσικής και τις εντυπωσιακές εικόνες υποβρύχιας ζωής που παραπέμπουν στο υποσυνείδητο του ήρωα της.
«Ήθελα, πάντα, να κάνω τα πράγματα με τον δικό μου τρόπο, ακόμα κι όταν ήμουν πολύ μικρή,» λέει η Λε Μπεσκό. «Η πρώτη ιδέα που μου ήρθε γράφοντας, ήταν κάποιου που πηγαίνει στο χιόνι και κάνει έρωτα μ’ ένα κορίτσι. Το χιόνι αργότερα έγινε θάλασσα. Αλλά το σημαντικό στοιχείο έμεινε ίδιο η μοναξιά του να είσαι νέος και χωρίς συντροφιά.»
Αν και τρομερά νέα, κάθε άλλο παρά μόνη θα μείνει τον προσεχή καιρό η Λε Μπεσκό. Έχοντας, μόλις, ολοκληρώσει στην Ισλανδία τα γυρίσματα της νέας ταινίας του Νταμπούρ Κάρι (Noi Albinoi), "The Good Heart", όπου πρωταγωνιστεί, θα ξεκινήσει, το φθινόπωρο, τη σκηνοθεσία της τρίτης της ταινίας, την ιστορία τριών γυναικών που κατά λάθος διαπράττουν ένα φόνο. Η ταινία μεταφέρεται από τον κόσμο των εφήβων σε αυτόν των ενηλίκων ? οι ήρωες, ωστόσο, παραμένουν ανένταχτοι περιπλανώμενοι, τόσο όμοιοι με τη δημιουργό τους!
Το 14ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας CONN-X ξανασυστήνει στο κοινό την Αλμπερτίνα Κάρι, μια γυναίκα δημιουργό που κατάφερε να ξεχωρίσει στην πλούσια κινηματογραφική σκηνή της Αργεντινής και να διακριθεί διεθνώς. Οι φανατικοί θεατές του φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας CONN-X θα θυμούνται το "Ακόμα κι οι Μπάρμπι Μελαγχολούν" (Barbie Τambien Puede Estar Trieste) που προβλήθηκε το 2002, μια μικρού μήκους ταινία stop-motion animation που προκάλεσε και ακόμα συζητιέται, αφού πρόκειται για ένα ανατρεπτικό, σχεδόν πορνογραφικό, φιλμάκι με πρωταγωνιστές την κούκλα Μπάρμπι και τον Κεν.
Γεννημένη στο ανήσυχο Μπουένος Άιρες του 1973, έμεινε ορφανή σε ηλικία μόλις τεσσάρων ετών, όταν οι γονείς της έπεσαν θύματα του φασιστικού καθεστώτος που δολοφόνησε χιλιάδες πολίτες κατά τη διάρκεια μιας από τις πιο πολυτάραχες περιόδους της ιστορίας της Αργεντινής, γνωστής και ως "Βρώμικος Πόλεμος". Το γεγονός αυτό σημάδεψε τη ζωή της και τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόταν τον κόσμο γύρω της και μεγαλώνοντας βρήκε στον κινηματογράφο ένα μέσο εκτόνωσης για τα έντονα συναισθήματά της. Σπούδασε σενάριο, φωτογραφία και σκηνοθεσία και ξεκίνησε να εργάζεται σε βραβευμένες ταινίες της αργεντίνικης παραγωγής.
Ανέλαβε την πρώτη της σκηνοθετική δουλειά το 2001, όταν με δικό της σενάριο και με τίτλο "No Quiero Volver a Casa" αφηγήθηκε μια ιστορία για το πώς ένας φόνος επηρεάζει τις ζωές δύο μεσοαστικών οικογενειών στην Αργεντινή του εικοστού πρώτου αιώνα.
Έχοντας αφήσει πολύ θετικές εντυπώσεις με το ντεμπούτο της, ενθουσίασε ακόμη περισσότερο με την επόμενη της δουλειά, το "Los Rubios", ένα πρωτότυπο, σχεδόν δραματοποιημένο και αυτοβιογραφικό ντοκιμαντέρ στο οποίο ψάχνει να βρει απαντήσεις για το παρελθόν της και τους χαμένους της γονείς. Η Κάρι επιστρέφει στο σπίτι που έζησε και μεγάλωσε τη δεκαετία του ’70 για να ενώσει τα κομμάτια του παζλ της εξαφάνισης των γονιών της και να φτιάξει έτσι μια ολοκληρωμένη εικόνα ? ανάμνησή τους. Το ντοκιμαντέρ αυτό κέρδισε κοινό και κριτικούς όπου και αν προβλήθηκε, καθώς και έπαθλα που βοήθησαν την Κάρι να επεκτείνει τις σπουδές της σε διάφορες τεχνικές animation.
Χρησιμοποιώντας αυτές τις γνώσεις, δημιούργησε και το μικρού μήκους "Ακόμα κι οι Μπάρμπι Μελαγχολούν" (Barbie Tambien Puede Estar Trieste), ενώ ακολούθησε το Geminis, στο οποίο αποδομεί την αργεντίνικη μεσοαστική τάξη μέσα από την ιστορία της αιμομικτικής σχέσης δύο αδερφιών.
Η Αλμπερτίνα Κάρι συνεχίζει να γυρίζει ταινίες χωρίς συμβιβασμούς και ωραιοποιήσεις, ρίχνοντας διεισδυτικές ματιές στους δεσμούς της οικογένειας και αναλύοντας τα πιο σκοτεινά ανθρώπινα ένστικτα και στην τελευταία της ταινία, "La Rabia".
Το συνολικό έργο της Αλμπερτίνα Κάρι θα προβληθεί στα πλαίσια του Αφιερώματος σε Νέο Σκηνοθέτη που έχουν οργανώσει οι Νύχτες Πρεμιέρας CONN-X για όλους τους θεατές που θέλουν να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των κινηματογραφικών εξελίξεων. Αν και η προχωρημένη της εγκυμοσύνη δε θα της επιτρέψει να είναι κοντά μας, η Αργεντίνα δημιουργός έχει γυρίσει η ίδια, μικρά εισαγωγικά φιλμάκια αποκλειστικά για το φεστιβάλ, που θα προβληθούν πριν από τις ταινίες της και προλογίζουν όσα πρόκειται να ακολουθήσουν επί της οθόνης. Εμείς το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να της ευχηθούμε καλή λευτεριά και φυσικά να συνεχίσει να κάνει καλό κινηματογράφο!
