Let the Demon shine! Συναντήσαμε τον Βρεττό Βρεττάκο λίγο πριν το πάρτι του «Neon Demon»
Το 22ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας - Νύχτες Πρεμιέρας καλωσορίζει τον επικίνδυνα όμορφο κόσμο της μόδας!
Οι Νύχτες Πρεμιέρας ανέκαθεν πρόσφεραν συγκινήσεις εντός και εκτός οθόνης. Φέτος μία από τις πιο πολυσυζητημένες προβολές του προγράμματος, το «Neon Demon», η στιλιστική, εφιαλτική κατάβαση στον κόσμο της μόδας μέσα από τον φακό του προβοκάτορα Νίκολας Βίντινγκ Ρεφν, συναντά ένα πάρτι γεμάτο εκπλήξεις με τον ειρωνικό, στραφταλιζέ τίτλο «Glittering Narcissism».
Με αφορμή την ταινία ο διεθνούς φήμης σχεδιαστής μόδας Βρεττός Βρεττάκος, ο μαθητής της Εΐκο Ισιόκα που πλέον συμμετέχει στα Fashion Weeks Νέας Υόρκης και Παρισιού, ο άνθρωπος πίσω από την εμβληματική φόρμα της Beyonce, ρούχα του οποίου έχουν επιλεχθεί και φωτογραφηθεί για τα περιοδικά I.D., W, Paper, V. Magazine και POP, ετοίμασε ένα pop-up show για το πάρτι που θα ακολουθήσει της προβολής κι εγώ με αφορμή τη συγκεκριμένη εκδήλωση των Νυχτών Πρεμιέρας ξανασυνάντησα μετά από 17 χρόνια έναν παλιό φίλο και συμμαθητή για τον οποίο νιώθω περήφανος.
Στην κουβέντα που ακολουθεί ο Βρεττός μιλάει για τη μόδα, τη σημασία του κοστουμιού στον κινηματογράφο και μοιράζεται μαζί μας τις αγαπημένες του ταινίες, από την σκοπιά του ενδυματολόγου.
Η μεγάλη επιτυχία στο εξωτερικό
Το εξωτέρικο προέκυψε σαν μία φυσική διέξοδος. Ήταν μία εξέλιξη,που δεν ήταν απρόσμενη, από τη στιγμή που είχα επιλέξει να σπουδάσω και να ζήσω έξω. Η δουλειά μου μπορούσε πλέον να προβληθεί εκεί. Για συναισθηματικούς λόγους γύρισα για μερικά χρόνια Ελλάδα, αλλά θεωρώ πως ο κύκλος ολοκληρώθηκε. Είναι δύσκολη περίπτωση το εξωτερικό και μεγάλη συζήτηση το τι σημαίνει καριέρα εκεί. Το αποτελεσμα σε ανταμοιβει και μπαίνεις σε μία διαδικασία να είσαι δραστήριος για να αποδείξεις ότι αξίζεις. Μέχρι όμως να συμβεί αυτό και η δουλειά σου να προβληθεί σωστά, θελει πάρα πολύ αγώνα. Οικονομικό και ηθικό. Αλλά ανταμοιβεσαι.
Ο κινηματογράφος και το θέατρο
Τη μόδα τη λάτρευα από μικρός. Και αυτό είναι σημαντικό background. Στις δύσκολες στιγμές σκέφτομαι πως η κατάρτιση είναι η βάση μου. Το άνοιγμα στο εξωτερικό είναι το μέσο για να παρουσιάζω τη δουλειά μου π.χ. στην εβδομάδα μόδας στο Παρίσι, αλλά αυτό που με ενδιαφέρει είναι η εικαστική προσέγγιση της μόδας και ειδικά στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Έχω σπουδασει Κοστούμι και Θεατρολογια, οπότε θα θελα να επεκταθω εκεί, και ο κινηματογράφος ομολογουμένως είναι ένα σπουδαίο μέσο. Στις ταινίες την ιστορία την φροντίζουν ο σκηνοθέτης, ο σεναριογράφος, αλλά το κοστούμι της δίνει ζωή. Καθορίζει την ταυτότητα και τη χρονική στιγμή. Πολλές φορές έχει τύχει να αντιληφθώ την εποχή μέσα από τα ρούχα ή τη σκηνογραφία.
Οι ταινίες εποχής έχουν όντως τα καλύτερα κοστούμια;
Σε γενικές γραμμές σε μια ταινία εποχής, χρειάζεται σαφέστατα μία μεγάλη έρευνα. Υπηρετείς μία συγκεκριμένη ταυτότητα και οφείλεις να πατήσεις ακριβώς στα στοιχεία της εποχής, σε μία συγκεκριμένη γραμμή. Σημαντικό ρόλο έχει ο σκηνοθέτης και η ελευθερία που σου δίνει και ορίζει πόσο αυστηρή ή όχι θα είναι αυτή η γραμμή. Για παράδειγμα η «Άννα Καρένινα» του Τζο Ράιτ με την Κίρα Νάιτλι ακουμπά στην εποχή, αλλά όχι 100%. Υπάρχουν επίσης και οι ταινίες που φαίνεται πως είναι πιστή αντιγραφή της εποχής, αλλά δεν είναι έτσι όπως οι «Αναμνήσεις μίας Γκέισας».
Η περίπτωση της Εΐκο Ισιόκα
Θαυμάζω την Εΐκο Ισιόκα του «Δράκουλα», του «Κελιού», της «Εξωπραγματικότητας». Κατα τη διάρκεια των σπουδών μου, μας ζητήθηκε να κάνουμε ένα project εμπνευσμένο από μία ταινία. Επείδη η σκοτεινή, θεατρική προσέγγιση της Εΐκο Ισιόκα στο «Κελί» με είχε συνεπάρει, εμπνεύστηκα για την εργασία από το «Κελί» και τον «Δράκουλα». Η έκπληξη του project ήταν πως αργότερα μας έφεραν σε επαφή με το team του σχεδιαστή ή της σχεδιάστριας που είχαμε επιλέξει. Οπότε έχω μία συστατική επιστολή από την ομάδα της Ισιόκα! Πολύ σημαντικό να έχεις κάτι από ανθρώπους που θαυμάζεις.
Η υπερέκθεση και τα όρια στη μόδα
Η εικόνα και η έμπνευση που χαρίζει είναι ανεξάντλητη. Τον τελευταίο καιρό όμως υπάρχει ένας επαναπροσδιορισμός. Κρατάμε πάντα κάποια στοιχεία της εποχής, προσθέτουμε, ανακυκλώνουμε και με μία νέα προσέγγιση διαμορφώνουμε μία διαφορετική τάση.
«The Neon Demon»: Η ομορφιά του τρόμου
Η ταινία προσπαθεί να δείξει τον ανταγωνισμό και την αγριότητα που επικρατεί στον κόσμο της ομορφιάς που σχετίζεται με τη μόδα. Όλα γίνονται με μία διαδικασια fast forward και με στόχο την «κλωνοποίηση» όπου όλες οι κοπέλες μοιάζουν μεταξύ τους. Πρέπει λοιπόν να βρείς τρόπους για να ξεχωρίσεις και αυτοί οι τρόποι...ποικίλλουν!
Ετοίμασα μία ξεχωριστή δουλειά για το pop-up show του πάρτι μετά την προβολή που έχει μία glam διάθεση, όπως άλλωστε και η ταινία, αλλά και μία σκοτεινή, ειρωνική προσέγγιση. Έκανα κάτι που φαίνεται «πλούσιο» και στη συνέχεια προσπάθησα να χαλάσω, να τσαλακώσω την «καθωσπρέπει» εικόνα, αλλοιώνοντάς την με ροκ στοιχεία. Είναι ένα σαρκαστικό σχόλιο. Τα μοντέλα για κάποιες ώρες μεταμορφώνονται σε ρόλους. Μου αρέσουν οι αιθέρειες παρουσίες που βγάζουν μία σκληράδα. Η φιλαρεσκεια είναι το απόλυτο όπλο κάθε γυναίκας.
Το μέλλον
Στην εποχή μας έχουμε δει πολλά, σχεδόν τα πάντα. Έχουμε ερεθίσματα από παντού. Οι λεπτομέρειες όμως κάνουν τη διαφορά και χρειάζεται μία επιστροφή στις ρίζες. Μπορείς να αντλήσεις έμπνευση από το παρελθόν και να κάνεις πρωτότυπους συνδυασμούς χρησιμοποιώντας νέα υλικά. Έτσι μπορείς να πεις μια ιστορία. Όπως στις ταινίες. Πάντα μ' άρεσε η δραματική κορύφωση του φινάλε. Το ίδιο πρέπει να γίνεται και στα ρούχα.
Οι πιο καλοντυμένες ταινίες: 12 επιλογές του Βρεττού Βρεττάκου
«Blade Runner» (1982) και «Flashdance» (1983) Κοστούμια: Michael Kaplan
«Μαρία Αντουανέτα» (2006) Κοστούμια: Milena Canonero
«Morocco» (1930) Κοστούμια: Travis Banton
«Το Πέμπτο Στοιχείο» (1997) Κοστούμια: Jean Paul Gaultier
«Αγώνες Πείνας» (2012) Κοστούμια: Judianna Makovsky
«Moulin Rouge!» (2001) και «Ο Υπέροχος Γκάτσμπι» (2013) Κοστούμια: Catharine Martin
«Νευρικός Εραστής» (1977) Κοστούμια: Ruth Morley
«Ψαλιδοχέρης» (1990) Κοστούμια: Colleen Atwood
«Το Κελί» (2000) Κοστούμια: Eiko Ishioka
«Mad Max: Ο Δρόμος της Οργής» (2015) Κοστούμια: Jenny Beavan
