Η ΜΑΜΑ ΚΑΙ Η ΠΟΥΤΑΝΑ / THE MOTHER AND THE WHORE
Ό,τι έχετε ακούσει γι' αυτήν τη μυθική ταινία είναι αλήθεια. Το φιλμ του Ζαν Εστάς προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων όταν κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο στις Κάννες το 1973, συζητήθηκε όσο ελάχιστες δημιουργίες του μεταπολεμικού γαλλικού σινεμά και με το πέρασμα του χρόνου απέκτησε την αίγλη ενός cult αριστουργήματος. Μια διεισδυτική σπουδή στις ανθρώπινες επαφές και το σεξ, όπως προκύπτει από τις προσπάθειες ενός νεαρού ήρωα (Ζαν-Πιερ Λεό) να καταλάβει βαθύτερα και να προσεγγίσει περισσότερο τις γυναίκες. Ένα φιλμ με μερικά από τα πιο συγκλονιστικά διαλογικά μέρη που ειπώθηκαν ποτέ, χαρακτήρες και καταστάσεις που σοκάρουν με την αμεσότητά τους κι έναν ολόκληρο διαλογισμό γύρω από τις έννοιες της δέσμευσης, της αφοσίωσης, της κατανόησης και της ζήλιας. Προβάλλεται στην πρόσφατα αποκατεστημένη ψηφιακή κόπια.
ΓΑΛΛΙΑ / 1973 / ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΟ / DCP / 219’ / ΓΑΛΛΙΚΑ
Από το υλικό του θρύλου. Η πρώτη μεγάλου μήκους αφηγηματική ταινία του Εστάς, η κατά τα Cahiers du Cinema «καλύτερη ταινία της δεκαετίας του ‘70», η σκανδαλώδης (και δις νικηφόρα) παρουσία στις Κάννες. Η ιστορία του Αλεξάντρ με τις γυναίκες, τη ζωή και, βασικά, τον εαυτό του, διατρέχουν 219 από τα πιο συναρπαστικά διαλογικά λεπτά της κινηματογραφικής κληρονομιάς. Στο κέντρο, ολότελα συμπαθής και καταγέλαστος μαζί, ο Ζαν-Πιερ Λεό, το απόλυτο ανδρικό πρόσωπο της νουβέλ βαγκ, αλλά και αυτού που το ρεύμα μετατρεπόταν εν μία νυκτί από την καταγραφή του Εστάς. Δεν νοείται σινεφίλ που να μην επικοινώνησε (ή/και κοντραρίστηκε) με το έργο, δεν απογράφεται το γαλλικό ιδίωμα της Αριστερής Όχθης του Σηκουάνα μετά τον Μάη του ‘68 δίχως την παρουσία του. Η.Δ.
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Jean Eustache
ΣΕΝΑΡΙΟ: Jean Eustache
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Pierre Lhomme
ΜΟΝΤΑΖ: Denise de Casabianca, Jean Eustache
ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Jean-Pierre Léaud, Bernadette Lafont, Françoise Lebrun, Isabelle Weingarten, Jacques Renard, Jean-Noël Picq, Jean-Claude Biette, Pierre Cottrell, Jean Douchet
ΖΑΝ ΕΣΤΑΣ
Κεντρικό πρόσωπο της νουβέλ βαγκ, αν και ποτέ δεν ανήκε επίσημα σε αυτήν. Αυτοδίδακτος, βρέθηκε στην ομάδα των Cahiers du Cinema ως κριτικός κατά το τέλος της δεκαετίας του '50. Σκηνοθέτης πολλών ντοκιμαντέρ και μόνο δύο ταινιών μεγάλου μήκους, αυτοκτόνησε στο διαμέρισμά του στο Παρίσι λίγες μέρες πριν τα 43α του γενέθλια.
ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ
1974 My Little Loves
1973 The Mother and the Whore
