Λίγο πριν το τέλος του χρόνου, ένα μήνυμα από το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας
Στην εκπνοή μιας χρονιάς που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, υπήρξαν στιγμές που η αποφασιστικότητα μιας ομάδας ανθρώπων (των συνεργατών του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας) και η σφοδρή επιθυμία μιας ακόμη μεγαλύτερης ομάδας ανθρώπων (των θεατών που τίμησαν φέτος το Φεστιβάλ) μας δίδαξε πώς να βρίσκουμε δύναμη στο σινεμά και να συνεχίζουμε.
«Καθώς αποχαιρετούμε μια χρονιά ιστορική για τις ζωές όλων μας, αξίζει να ανατρέχουμε όχι στις δυσκολίες με τις οποίες μας έφερε αντιμέτωπους ή στους δυσεπίλυτους γρίφους που μας υποχρεώνει ακόμη να ξεδιαλύνουμε, αλλά στις στιγμές εκείνες που μας έμαθαν να αντιστεκόμαστε και να αισιοδοξούμε, με γνώμονα την αγάπη, την αλληλεγγύη και τον πολιτισμό.
Τις τρεις θεμελιώδεις αυτές έννοιες μας δόθηκε η ευκαιρία να τις εφαρμόσουμε στην πράξη και να τις μοιραστούμε μέσα από τα δύο μας Φεστιβάλ: το 10ο Athens Open Air Film Festival που, με πρωταρχικό γνώμονα την τήρηση των αναγκαίων υγειονομικών μέτρων και την ασφάλεια όλων, πρόσφερε επείγουσα ανακούφιση και δωρεάν εκδηλώσεις υψηλού επιπέδου στους καλοκαιρινούς μήνες που ακολούθησαν της καραντίνας και βέβαια στο 26ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας.
Highlights από το 10ο Athens Open Air Film Festival
Θα ήθελα να σταθώ λίγο περισσότερο σε αυτό, γιατί για όλους όσοι εργάστηκαν πυρετωδώς για την διεξαγωγή του, για όσους στάθηκαν θερμοί υποστηρικτές και αρωγοί του και για όλους εσάς που το αγκαλιάσατε με τόσο ενθουσιασμό (36 χιλιάδες παρακολουθήσατε φέτος τις Νύχτες Πρεμιέρας!), αξίζει ένα μεγάλο «ευχαριστώ».
Δεν ήταν εύκολη η πραγματοποίηση του 26ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας και η αγωνία μας για την έκβασή του υπήρξε διαρκής, κυρίως γιατί τα γεγονότα της υγειονομικής κρίσης μάς ξεπερνούσαν κάθε στιγμή. Το να οχυρώσουμε την αγάπη μας για τον κινηματογράφο και τη συλλογική εμπειρία της αίθουσας δεν σήμαινε ασφαλώς ότι έπρεπε να αποστρέψουμε το βλέμμα από τη σκληρή πραγματικότητα. Συμμεριζόμασταν την ανησυχία όλων, αισθανόμασταν το βάρος των ανθρωπίνων ζωών που χάνονταν, παραμέναμε κομμάτι της παγκόσμιας ανησυχίας και επαγρύπνησης.
Από την ταπεινή μας θέση, ωστόσο, θεωρήσαμε ότι ο πολιτισμός ήταν η μόνη μας χειρονομία ελπίδας, η μόνη ασπίδα απέναντι στην πανίσχυρη δυστοπία και ίσως ο μόνος τρόπος να αγκαλιάσουμε και πάλι την κανονικότητα και τις σταθερές μας.
Πραγματοποιώντας το ακατόρθωτο τον Σεπτέμβρη που μας πέρασε, οι 26ες Νύχτες Πρεμιέρας έγραψαν τη δική τους (σεμνή πάντα) ιστορία καθώς στάθηκαν μια από τις ελάχιστες μεγάλες κινηματογραφικές διοργανώσεις στον κόσμο που διεξήχθησαν στον φυσικό τους χώρο, παρουσία κοινού και ξένων προσκεκλημένων.
Ειδικά φέτος, που οι συνθήκες προδίκαζαν μάλλον για το αντίθετο και κάτι το οποίο μέχρι πρότινος μάς ήταν αυτονόητο ξαφνικά έγινε πολυτέλεια, το πρόγραμμα των Νυχτών Πρεμιέρας κατόρθωσε να φέρει το ελληνικό κοινό σε άμεση επαφή με την κινηματογραφική επικαιρότητα του εξωτερικού, δίνοντας την ευκαιρία στους θεατές να απολαύσουν μεγάλες πρεμιέρες και ολοκαίνουριες ταινίες σχεδόν ταυτόχρονα με τα ακροατήρια των άλλων μεγάλων Φεστιβάλ παγκοσμίως.
Ακόμη πιο σημαντικό, σε πείσμα όσων βιάστηκαν να κινδυνολογήσουν σχετικά με τη μελλοντική επιβίωση του σινεμά ως μαζική και συμμετοχική εμπειρία, οι Νύχτες Πρεμιέρας εξασφάλισαν τις συνθήκες ώστε ο κόσμος να επιστρέψει με απόλυτη ασφάλεια στις αίθουσες. Ως αποτέλεσμα αυτού, καμιά από τις έντεκα μέρες του Φεστιβάλ δεν σημειώθηκε ο παραμικρός υγειονομικός κίνδυνος και χιλιάδες θεατές εκδήλωσαν συγκινητικά την ανταπόκρισή τους στον κινηματογράφο και στο αγαπημένο τους φεστιβάλ-έναν θεσμό τον οποίο αγκαλιάζουν κάθε Σεπτέμβρη ως προσφιλή συνήθεια και ανάγκη τους.
Ένα βήμα πριν την έλευση του 2021, οφείλουμε να ελπίζουμε στις καλύτερες μέρες που μας περιμένουν. Μέχρι τότε, και μιλώντας εκ μέρους όλων των συνεργατών μου, δεν θα ξεχάσουμε ποτέ ότι, το 2020, συμβάλαμε με το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας ώστε να σηματοδοτηθεί με ευθύνη και ασφάλεια ο δρόμος της επιστροφής στις αίθουσες και προκειμένου να φανεί έμπρακτα η δύναμη που έχει το σινεμά, ο πολιτισμός ολόκληρος, να υψώνει προστατευτικά τείχη κόντρα στις πιο μεγάλες αντιξοότητες.
Μέχρι να βρεθούμε ξανά, να είστε όλες και όλοι σας καλά. Και να αισιοδοξείτε».
Λουκάς Κατσίκας