Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας
aiff

ΣΑΤΥΡΙΚΟΝ / FELLINI SATYRICON

Διασκευή-εξτραβαγκάντζα στο ομώνυμο έργο του Πετρώνιου (ή καλύτερα σε οτιδήποτε διασώθηκε από αυτό), ταξίδι-υπερπαραγωγή στα μακρινά βάθη του χρόνου, διονυσιακή περιπλάνηση σε μια αυτοκρατορική Ρώμη των ακόρεστων και απαγορευμένων ηδονών, ξέφρενη φαντασίωση ενός παρελθόντος που μοιάζει να ξεπήδησε όχι από κάποιο βιβλίο Ιστορίας, άλλα κατευθείαν από το υποσυνείδητο. Ένα οργιώδες science fiction, που χάρισε στον Φελίνι υποψηφιότητα για Όσκαρ Σκηνοθεσίας και στα 60s έναν σταθμό του ευρωπαϊκού σινεμά. Την ταινία επέλεξε και προλογίζει ο Άγγελος Φραντζής.


ΙΤΑΛΙΑ, ΓΑΛΛΙΑ | 1969 | ΕΓΧΡΩΜΟ | DCP | 129' | ΙΤΑΛΙΚΑ, ΛΑΤΙΝΙΚΑ 

Αν ψάχνετε για τον ορισμό της περιώνυμης «ποιητικότητας» του Φεντερίκο Φελίνι, στο «Σατυρικόν» δίνεται η ίσως εγκυρότερη απάντηση. Η ποίηση των ονείρων του maestro έγκειται στην υιοθεσία της αλληλουχίας ενός ονειρικού συνειρμού και στην θαρραλέα, χωρίς προηγούμενο (και χωρίς επόμενο) συγκρότηση εικόνων και ντεκουπάζ, που μεταποιούν την πραγματικότητα σε κάτι νέο. Η λογοτεχνική πραγματικότητα εδώ είναι η ανάπλαση ρωμαϊκών και ελληνικών μύθων του Πετρώνιου. Πραγματικότητα έτσι κι αλλιώς θραυσματική, μιας και το κείμενο από την εποχή του Νέρωνα έρχεται λειψό.

Η φελινική μεταποίηση συντελείται σε έναν οργασμό αποσπασματικής, υπέρλογης εξιστόρησης, αναρχικής τόλμης, περιφρόνησης του αφηγηματικά (και κοινωνικά) κανονικού καθώς και μιας εικαστικής φαντασμαγορίας που σπάνια επιτράπηκε στον κινηματογράφο. Υποψηφιότητα για Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Η.Δ.

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Federico Fellini
ΣΕΝΑΡΙΟ: Federico Fellini, Bernardino Zapponi
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Giuseppe Rotunno
ΜΟΥΣΙΚΗ: Tod Dockstader, Ilhan Mimaroglu, Nino Rota, Andrew Rudin
ΜΟΝΤΑΖ: Ruggero Mastroianni
​ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Martin Potter, Hiram Keller, Max Born, Salvo Randone

ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ ΦΕΛΙΝΙ (1920-1993)
Ο διασημότερος και πλέον επιτυχημένος Ιταλός δημιουργός όλων των εποχών, 12 φορές υποψήφιος για Όσκαρ, εκ των οποίων οι 8 ως σεναριογράφος. Ένωσε την παράδοση με τον νεορεαλισμό και τον μοντερνισμό. Στο πρόσωπό του συμβάδισαν μαγικά η εμπορικότητα και ο κινηματογράφος τέχνης.

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ (ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΗ)
1986 Ginger & Fred
1980 City of Women
1973 Amarcord
1969 Fellini's Satyricon
1965 Juliet of the Spirits
1963 81⁄2
1960 La Dolce Vita
1957 Nights of Cabiria
1954 La Strada
1953 I Vitelloni



        ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Carte Blanche στο Περιοδικό ΒΑΒΕΛ