NASHVILLE
Συστήνοντας ένα πολύπλοκο αφηγηματικό ύφος που στο εξής θα έβρισκε αναρίθμητους μιμητές και αναπτύσσοντας έναν περίτεχνο στοχασμό για τις έννοιες της πολιτικής, του θεάματος, της κουλτούρας και του μαζικού τριπ μιας ολόκληρης χώρας με τη δίψα για αναγνώριση και διασημότητα, ο Όλτμαν έκλεινε τον ορισμό της σκηνοθετικής ευφυΐας και του μοντέρνου σινεμά σε μια αριστουργηματική μικρογραφία της αμερικανικής ζωής που παραμένει αιχμηρή. Πέντε υποψηφιότητες για Όσκαρ. Προβάλλεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα στην ψηφιακά αποκατεστημένη 4K εκδοχή της.
ΗΠΑ / 1975 / ΕΓΧΡΩΜΟ / DCP / 160’ / ΑΓΓΛΙΚΑ
Σχεδόν προκλητικό αποδεικτικό της δημιουργικής πολυμορφίας του Νέου Χόλιγουντ, η ταινία του Όλτμαν δεν έχει προηγούμενο - παρά μόνο, ενίοτε ευτυχείς, απομιμήσεις. Δράμα με δυο ντουζίνες χαρακτήρες λοιπόν, πλήθους υποπλοκών και ενός ρέοντος μοντάζ για σεμινάριο, που δένει ανεπανάληπτα το έργο στην ειρωνική του πληρότητα, το «Nashville» είναι μια εσαεί μοντέρνα, κυνικά σαρκαστική αποτύπωση μιας χώρας σε υποσυνείδητο υπαρξιακό αμόκ, μια ταινία οριακά μισανθρωπική, αν και πάντοτε με την καλύτερη πολιτική πρόθεση αφύπνισης και ιστορικής προοπτικής. Στον δαίδαλο του Όλτμαν δεν μπερδεύεσαι ποτέ, αισθάνεσαι διαρκώς το υπόκωφο σασπένς μιας πραγματικότητας που ρέει ενάντια στα τεκταινόμενα, τρομάζεις ετεροχρονισμένα για την διαχρονική ακρίβεια του κόσμου που περιγράφει και πανηγυρίζεις ασταμάτητα τις πραγματοποιημένες δυνατότητες της κινηματογραφικής αφήγησης. Στ’ αλήθεια, ανεπανάληπτο. Η.Δ.
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Robert Altman
ΣΕΝΑΡΙΟ: Joan Tewkesbury
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Paul Lohmann
ΜΟΥΣΙΚΗ: Richard Baskin
ΜΟΝΤΑΖ: Dennis M. Hill, Sidney Levin
ΗΘΟΠΟΙΟΙ: David Arkin, Barbara Baxley, Ned Beatty, Karen Black, Ronee Blakley, Timothy Brown, Geraldine Chaplin, Robert DoQui, Shelley Duvall, Allen Garfield, Henry Gibson, Scott Glenn, Jeff Goldblum, Barbara Harris
ΡΟΜΠΕΡΤ ΟΛΤΜΑΝ (1925-2006)
Επιδραστικός Αμερικανός δημιουργός, περίφημο «αγκάθι» στο πλευρό της βιομηχανίας. Πολέμησε στον 2ο ΠΠ, μπήκε στα τέλη του '40 στα στούντιο, ωστόσο θεωρείται από τις μαγνητικές μορφές του Νέου Χόλιγουντ. 7 φορές υποψήφιος για Όσκαρ (5 Σκηνοθεσίας), τιμήθηκε σε όλα τα μεγάλα φεστιβάλ και ορίζει μια μορφή αφηγηματικού μοντερνισμού.
ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ (ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΗ)
2001 Gosford Park
1993 Short Cuts
1992 The Player
1975 Nashville
1973 The Long Goodbye
1971 McCabe and Mrs. Miller
1970 M*A*S*H*