ΣΚΥΛΙΣΙΑ ΜΕΡΑ / DOG DAY AFTERNOON
Μια ληστεία τράπεζας με «εύκολη» λεία που φυσικά πάει εντελώς στραβά, ένας ληστής πρώην βετεράνος- νυν απόκληρος που εγκληματεί στο όνομα του έρωτα, μια αστυνομία να ενσαρκώνει την παραφυάδα μιας εξουσίας ηθικά σαθρής και ένας Τύπος παραδομένος στην ηδονή της κλειδαρότρυπας. Αυτή είναι η σημαδεμένη τράπουλα με την οποία ο Σόνι του Αλ Πατσίνο θα τζογάρει τα πάντα στην πιθανότητα μιας καλύτερης μέρας. Κατά πολλούς το κορυφαίο φιλμ του μεγάλου Λουμέτ, αναμφίβολα το πιο εμβριθές του ως προς την αλληγορική ανάγνωση του αμερικανικού ονείρου και τη φαρμακερή επισήμανση κοινωνικών ζητημάτων που διεκδικούσαν επιτακτικά χώρο στη δημόσια σφαίρα. Επική ερμηνεία Πατσίνο, με τη «Σκυλίσια Μέρα» των εννέα οσκαρικών υποψηφιοτήτων να χαμογελά τελικά μόνο σε αυτή του Πρωτότυπου Σεναρίου.
ΗΠΑ / 1975 / ΕΓΧΡΩΜΟ / DCP / 125’ / ΑΓΓΛΙΚΑ
Δύο ερασιτέχνες ληστές τράπεζας μπλέκουν ολέθρια στο γρανάζι που τους έχει ετοιμάσει η σύμπλεξη της Αστυνομίας, των ΜΜΕ, καθώς και η ανάγκη που τους σπρώχνει στην πράξη τους. Υψηλός συνδυασμός ανθρώπινου δράματος και πολιτικής στόχευσης από τον εξακολουθητικά άριστο (και) στην δεκαετία του ‘70 Σίντνεϊ Λουμέτ. Ταξική ευαισθησία και λούμπεν ήρωες, παντελής έλλειψη επιτήδευσης, ορίζει άλλωστε τον ‘70ς αμερικανικό ρεαλισμό, ασύλληπτη μεταμόρφωση του Αλ Πατσίνο την μόλις επόμενη χρονιά του «Νονού 2», καθώς και η ψυχική ρώμη και δημιουργική αυθεντία που εκπέμπονται εδώ, εμφανή ειδικά στον τρόπο της απεικόνισης (ακόμα και της επιλογής) ακανθωδών υποπλοκών, συστήνουν ένα δράμα πάνω στον κατακερματισμό του ατόμου από θεσμούς λησμονούντες ιδεώδη που κάποτε συγκρότησαν μια χώρα. Η.Δ
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Sidney Lumet
ΣΕΝΑΡΙΟ: Frank Pierson
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Victor J. Kemper
ΜΟΝΤΑΖ: Dede Allen
ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Al Pacino, John Cazale, James Broderick, Charles Durning, Chris Sarandon
ΣΙΝΤΝΕΪ ΛΙΟΥΜΕΤ (1924-2011)
Εκ των κορυφαίων εκπροσώπων της γενιάς του, ο Λουμέτ δεν βραβεύθηκε ποτέ με Όσκαρ (5 υποψηφιότητες) ή, εκπληκτικά, οποιοδήποτε άλλο μείζον βραβείο. Εντούτοις η φιλμογραφία του στέκει σε απρόσβατο ύψος για την πλειοψηφία των ομολόγων του, ενώ οι επιδόσεις του στο είδος του δράματος (δικαστικό, πολιτικό, αστυνομικό, αντιπολεμικό, υπαρξιακό, σατιρικό) τον τοποθετούν στο ολιγομελές πάνθεον.
ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ (ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΗ)
2007 Before the Devil Knows You ‘re Dead
1982 The Verdict
1975 Dog Day Afternoon
1974 Murder on the Orient Express
1973 Serpico
1965 The Hill
1960 The Fugitive Kind
1957 12 Angry Men
